1 MIN
„Innleiðingarhalli” vandamál innan ESB
Evrópusambandið (ESB) glímir við svokallaðan "innleiðingarhalla". Löggjöf sem samþykkt er í stofnunum ESB er oft ekki innleidd með fullnægjandi hætti í landslög aðildarríkjanna og þannig má segja að Evrópureglum sé ekki framfylgt með fullnægjandi hætti í öllum aðildarríkjum sambandsins. Þetta getur t.d. dregið úr skilvirkni hins sameiginlega innri markaðar Evrópska efnahagssvæðisins (EES) og grafið undan tiltrú á sameiginlegu regluverki, þar sem skapast getur sú tilfinning að "við fylgjum reglunum en þeir ekki." Þá geta einstaklingar og lögaðilar sem hagsmuna eiga að gæta hugsanlega átt skaðabótarétt á hendur umræddum ríkjum ef Evrópureglur hafa ekki verið rétt innleiddar í landslög.
Evrópusambandið (ESB) glímir við svokallaðan "innleiðingarhalla". Löggjöf sem samþykkt er í stofnunum ESB er oft ekki innleidd með fullnægjandi hætti í landslög aðildarríkjanna og þannig má segja að Evrópureglum sé ekki framfylgt með fullnægjandi hætti í öllum aðildarríkjum sambandsins. Þetta getur t.d. dregið úr skilvirkni hins sameiginlega innri markaðar Evrópska efnahagssvæðisins (EES) og grafið undan tiltrú á sameiginlegu regluverki, þar sem skapast getur sú tilfinning að "við fylgjum reglunum en þeir ekki." Þá geta einstaklingar og lögaðilar sem hagsmuna eiga að gæta hugsanlega átt skaðabótarétt á hendur umræddum ríkjum ef Evrópureglur hafa ekki verið rétt innleiddar í landslög.
Norðurlöndin standa sig best
Einkum eru það Frakkland, Ítalía og Grikkland sem framkvæmdastjórn ESB hefur stefnt fyrir Evrópudómstólnum vegna þessa, eða hátt á annað hundrað sinnum hverju ríki á tímabilinu 1997-2004. Norðurlöndin í hópi aðildarríkja ESB virðast hins vegar standa sig best í þessum efnum, en Danmörk, Finnland og Svíþjóð hafa lang fæstar slíkar stefnur fengið á sig frá framkvæmdastjórninni, eða 11-23 á tímabilinu. Í yfir 90% tilfella úrskurðar Evrópudómstóllinn að innleiðing umræddrar löggjafar hafi verið ófullnægjandi og stefna framkvæmdastjórnarinnar þar með a.m.k. að einhverju leyti verið réttmæt.
Stefnur framkvæmdastjórnar ESB fyrir Evrópudómstól vegna
ófullnægjandi innleiðingar á löggjöf ESB, 1997-2004
Aðildarríki ESB | Fjöldi | Hlutfall |
Danmörk | 11 | 1% |
Svíþjóð | 20 | 2% |
Finnland | 23 | 2% |
Bretland | 58 | 4% |
Holland | 51 | 4% |
Austurríki | 76 | 6% |
Portúgal | 77 | 6% |
Írland | 82 | 6% |
Lúxemborg | 93 | 7% |
Spánn | 94 | 7% |
Þýskaland | 107 | 8% |
Belgía | 110 | 8% |
Grikkland | 132 | 10% |
Ítalía | 175 | 14% |
Frakkland | 184 | 14% |
Alls | 1.293 | 100% |
Ein stefna gegn Íslandi
Eftirlitsstofnun EFTA (ESA) gegnir í þessu samhengi sambærilegu hlutverki við framkvæmdastjórn ESB. ESA hefur eftirlit með að EES-löggjöf sé innleidd með fullnægjandi hætti í EFTA-aðildarríkjum EES og stefnir þeim fyrir EFTA-dómstólnum ef stofnunin telur aðildarríkin ekki bregðast við athugasemdum sínum með fullnægjandi hætti. Á árunum 1997 til 2004 stefndi ESA Noregi sjö sinnum fyrir EFTA-dómstólnum, Liechtenstein tvisvar og Íslandi einu sinni. EFTA-ríkin virðast samkvæmt þessu standa sig enn betur í innleiðingu EES-löggjafar en þau aðildarríki ESB sem þar skara framúr, þ.e. Norðurlöndin.
Heimild
Um innleiðingarhallann hjá ESB má lesa í nýlegri grein í tímariti evrópsku stjórnsýslustofnunarinnar (European Institute of Public Administration), en úttektin nær yfir árin 1997 til 2004 og nær því eingöngu til þeirra fimmtán ríkja sem áttu aðild að ESB á þessum árum. Greinarhöfundar starfa við stofnunina og benda þeir m.a. á að framkvæmdastjórn ESB mætti leggja aukna áherslu á að vekja athygli aðildarríkjanna á því sem vel er gert, sem og á algengustu mistökum í þeim ríkjum þar sem oftast virðist vera pottur brotinn. Sjá nánar á vef EIPA. Upplýsingar um stefnur til EFTA-dómstólsins má nálgast á vef hans.