Í stjórnarsáttmála segir: “Vöxtur og velsæld er leiðarljós ríkisstjórnarinnar í efnahagsmálum. Styrkur ríkisfjármála verður byggður upp á ný á grundvelli öflugs atvinnulífs og áhersla lögð á framúrskarandi umhverfi til verðmætasköpunar þar sem til verða ný, fjölbreytt og verðmæt störf. Samspil peningastefnu, ríkisfjármála og vinnumarkaðar verður undirstaða þess að unnt sé að tryggja stöðugleika í verðlagi og vöxtum.” Taka má undir hvert orð en er verið að fylgja þessum markmiðum eftir?

Ein forsenda framúrskarandi umhverfis til verðmætasköpunar er blómlegt og vinsamlegt fjárfestingarumhverfi þar sem fjármagni, áhuga og þekkingu erlendis frá er tekið opnum örmum. Á Íslandi finnst hins vegar eitt strangasta regluverk innan OECD um beina fjárfestingu erlendra aðila þrátt fyrir ótvíræða kosti hennar. Ríkisstjórnin virðist vilja herða það enn frekar með nýrri lagasetningu, án þess að núverandi löggjöf sé tekin til heildstæðrar endurskoðunar samhliða.

Þegar talað er um ný, fjölbreytt og verðmæt störf er vonandi ekki átt við störf hjá hinu opinbera. Eins og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn benti nýlega á er launakostnaður hins opinbera sem hlutfall af landsframleiðslu hvergi hærri innan OECD en á Íslandi. Fjöldi opinberra starfsmanna sem hlutfall af vinnuafli er nær hvergi meiri. Nú þegar skortur ríkir á starfsfólki víða á almennum vinnumarkaði, verðbólgan slagar í 10% og verulegur halli plagar opinberan rekstur hefur sjaldan verið mikilvægara að hið opinbera standi undir ábyrgð og hætti að vera leiðandi í sköpun starfa og launaþróun.

Markmið stjórnarsáttmálans eru verðug. Án aðgerða til að fylgja þeim eftir eru þau hins vegar ekkert nema orðin tóm.

Greinin birtist fyrst sem endahnútur í Viðskiptablaðinu.