Fyrirtæki gæti hófs í verðhækkunum

Ein mikilvægasta forsenda kjarasamninganna  sem gerðir voru fyrir jól er að tryggja að markmiðið um 2,5% verðbólgu náist á þessu ári. Allar forsendur eru til að það markmið náist jafnvel þegar í febrúar ef rétt er á málum haldið. Takist það er lagður grunnur að stöðugleika til lengri tíma, búið í haginn fyrir kaupmáttaraukningu og aukna atvinnu og sköpuð skilyrði til lækkunar vaxta. Allir munu hagnast náist þetta. Skilyrði til fjárfestinga batna, hagvöxtur getur aukist, framleiðni fyrirtækja eykst og lífskjör munu batna.


Þess vegna eru fréttir fjölmiðla í dag og gær af yfirvofandi verðhækkunum innlendra framleiðenda mikið áhyggjuefni. Með því að miða við verðbólgu liðins tíma þegar teknar eru ákvarðanir um verðhækkanir er markmiðum kjarasamningsins stefnt í hættu. Verðlagsbreytingar verða að taka mið af horfunum fram undan og þótt kunni að þrengja að á einstökum sviðum þá verður ávinningurinn miklu meiri þegar upp er staðið.


Samtök atvinnulífsins leggja mikla áherslu á að ríkið, sveitarfélög og fyrirtækin stilli gjaldskrárhækkunum og verðhækkunum í hóf. Markmið samninganna munu ekki nást nema allir aðilar virði þau og myndi samstöðu gegn verðbólgu. Það er tækifæri til að skapa stöðugt verðlag sem kemur öllum til góða.


Það er fátt í ytra umhverfi okkar nú sem gefur tilefni til mikilla verðhækkana nú. Verðbólga erlendis hefur verið lág og gengi íslensku krónunnar hefur styrkst á undanförnum mánuðum. Niðurstaða kjarasamninga er í samræmi við verðlagsstöðugleika og gefur því ein og sér ekki tilefni til mikilla verðbreytinga. Sveitarfélög hafa mörg hver lýst því yfir að engar hækkanir verði á gjaldskrám þeirra nú um þessi áramót. Jafnframt hefur ríkisstjórnin heitið því að draga hluta verðhækkana sinna til baka, verði nýgerðir kjarasamningar samþykktir. Það er því í höndum fyrirtækjanna að tryggja að við náum settum markmiðum hvað varðar verðlagsstöðugleika á þessu ári.


Verðbólgan hækkar skuldir fyrirtækja ekki síður en einstaklinga og náist ekki markmið samninganna munu fyrirtækin finna ótæpilega fyrir auknum vaxtakostnaði. Minni verðhækkanir einstakra fyrirtækja munu því gagnast þeim sjálfum ekki síður en öðrum.